عزت نفس از دیدگاه صاحب نظران عرصه ی روان شناسی و تعلیم و تربیت

ساخت وبلاگ

به موفقیت های خود مباهات می كنند، خود انگیخته اند، تمایل به ریسك كردن دارند،انتقادپذیر هستند، قادر به دوست داشتن و دوست داشته شدن اند، جویای چالش و برانگیزش ناشی از پیگیری اهداف ارزنده و دشوارند و بر زندگیشان احاطه و كنترل دارند. به عبارت دیگر ما نیازمندیم تا به رشد اشخاصی كه واجد عزت نفس سالم و اصیل هستند، كمك نماییم، چرا كه آن ها كسانی هستند كه به وجود خود به عنوان یك تأیید كننده زندگی، فردی سازنده ، مسئول و مطمئن اعتماد می كنند (رابرت ریزنر، به نقل از محمودی،۱۳۸۲).

تعاریف متعددی از جانب محققین در مورد عزت نفس صورت گرفته است كه جهت روشن شدن مفهوم آن لازم است تعدادی از آن ها را ذكر كنیم تا نتیجه مناسبی حاصل گردد. كوپر اسمیت عزت نفس را یك قضاوت شخصی در مورد ارزش و مقبولیت خود می داند كه در نگرش او ظاهر می شود (قلی،۱۳۷۵).

سیف (۱۳۶۸) در تعریف عزت نفس چنین آورده است: «نیاز به احترام به خود، به عبارت دیگر عزت نفس عبارت است از نیاز به كسب موفقیت و تأیید یا نیاز به ایجاد تصور مثبت درباره خود و دیگران و اینكه دیگران او را فردی قابل احترام بدانند.

عزت نفس از نظر راجرز(۱۹۵۹) عبارت است از ارزیابی مداوم شخص نسبت به ارزشمندی خود یا قضاوت شخص نسبت به ارزشمندی وجود خود می باشد كه این صفت عمومیت داشته و درهمه مردم وجود دارد و حالتی است ثابت و دائمی ( به نقل از قلی، ۱۳۷۵). ویلیام جیمز (۱۹۸۰)، عزت نفس را تابع كسری از موفقیت ها بر انتظارات خود می داند، به طوری كه هر چه موفقیت های شخص بیشتر از انتظاراتش باشد، عزت نفس او نیز بیشتر خواهد بود و در صورتی كه عكس آن صادق باشد، عزت نفس كمتری خواهد داشت (اسلامی نسب، ۱۳۷۳).

والد و بركلر عزت نفس را داشتن احساس خوب نسبت به خود، دوست داشتن خود و دوست داشته شدن و رفتار مناسب دیگران نسبت به او، احساس راحتی، احساس توانایی و موفقیت در رهبری می دانند (ستوده، ۱۳۷۳). عزت نفس می تواند به عنوان احساس یك فرد درباره شایستگی و ارزشمندی خود تعریف شود. شایستگی بر اساس تعریف هایی كه به وسیله ویلیام سوان۱ ارائه شده عبارت است از: احساس عمومی فرد درباره لیاقت و توانایی خود. به بیان ساده، شایستگی عبارت است از داشتن اعتماد به نفسی كه فرد عموماً قادر است با تكیه بر آن نتایج مورد انتظار را به دست آورد (فیبل وهال،۱۹۷۸ ، به نقل از فتحی،۱۳۸۲). داگلاس (۱۹۹۴) عزت نفس را دسته ای از اعتقادات می داند كه بر پذیرش یا عدم پذیرش خود فرد دلالت می كند. منصور (۱۳۶۸) عزت نفس را چگونگی رضایت فرد از اعمال خود می داند . اسلامی نسب (۱۳۷۳) عزت نفس را دركی می داند كه فرد از خودش دارد و این درك، با قضاوت های ارزشی همراه بوده و میزانی از خویشتن پذیری و حرمت نفس را در بر میگیرد. او قضاوت های ارزشی فرد را همیشه مثبتنمی داند.

شاملو (۱۳۶۹) معتقد است عزت نفس ارزیابی مداوم و قضاوت او نسبت به ارزشمندی وجودی خود می باشد. مزلواز عزت نفس به عنوان یكی از نیازهای اساسی انسان یاد میكند، او در سلسله مراتب نیازهای خود، عزت نفس را پس از نیاز به عشق و تعلق قرار داده است و اعتقاد دارد كه برای رسیدن به مراحل بعدی نیازها، لازم است تا نیاز به عزت نفس فرد ارضا شود. از نظر او هر فرد نیاز دارد كه مورد احترام خود و دیگران واقع شود (اسلامی نسب، ۱۳۷۳).

عزت نفس، تفاوت و نگرش مداوم شخص راجع به ارزشمندی خویش است یعنی چشم اندازی است که شخص از آن جایگاه به خود مینگرد. در واقع عزت نفس نشان میدهد که شخص چه نظری راجع به خود دارد(کوپر اسمیت،1967).

ناتانیل براندن در كتاب «قدرت عزت نفس»، عزت نفس را ارج نهادن ارزش و اهمیت خویش، مسئول خود بودن و در برابر دیگران مسئولانه رفتار كردن ، می داند (نقل از محمودی،۱۳۸۲).


برچسب‌ها: عزت نفس

+ نوشته شده در  سه شنبه بیست و سوم آبان ۱۳۹۶ساعت 21:49&nbsp توسط مهدی ستاری  | 

رابطه هیجان خواهی و طرحواره های شناختی با انگیزه پیشرفت دانش آموزان...
ما را در سایت رابطه هیجان خواهی و طرحواره های شناختی با انگیزه پیشرفت دانش آموزان دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : talimvatarbiat بازدید : 241 تاريخ : جمعه 10 آذر 1396 ساعت: 12:39